Grazende koeien in een wei, in een zorgvuldige compositie en realistisch weergegeven in een heldere atmosfeer. Ziedaar het Hollandse Arcadië dat Paulus Potter zo treffend wist te verbeelden.
Koeien zijn, in het land van de kaasmakers, geen heilige dieren die hun tijd mogen verdoen met lodderig in het water staren. In onze samenleving, waarin de mens maatgever is van de natuur, worden onze dierbare landschapsmeubelstukken letterlijk en figuurlijk uitgemolken.
Nu serieus overwogen wordt om de koeien uit het weiland te verbannen naar stapelstallen op het industrieterrein, is het tijd voor een nieuw koebeeld. Een beeld dat meer recht doet aan ons hedendaags koegevoel: de hygiënische productie van spijzen voor een welgevulde dis, gekoppeld aan een zindelijke voorziening voor het wegspoelen van overlast, stank en schuldgevoel.
Het grazende symbool van onze welvaart kan straks maar het beste op schilderijen in musea bekeken worden. En misschien kunnen we er nog een aantal uitzetten op zorgvuldig geselecteerde plekken met een hoog Paulus Pottergehalte. Onder een grote glazen stolp.
Te mooi om waar te zijn, Sint Michielsgestel 2001